Γκέσνερ, Σόλομον

(Solomon Gessner, Ζυρίχη 1730 – 1788). Ελβετός ποιητής. Το έργο του απέκτησε γρήγορα μεγάλη φήμη και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες· ήταν ίσως ο σημαντικότερος ειδυλλιακός ποιητής της γερμανικής γλώσσας. Η οργάνωση της ελβετικής κοινωνίας, που χαρακτηριζόταν από πατριαρχικές σχέσεις, και το αγροτικό τοπίο των περιχώρων της Ζυρίχης, που παρουσιάζεται χαριτωμένα στιλιζαρισμένο στο έργο του, του ενέπνευσαν μία λατρεία προς μία πρωτόγονη ανθρώπινη ζωή, που θα ξανάφερνε τον άνθρωπο στον μυθικό χρυσό αιώνα. Από τα περίφημα Ειδύλλιά του (1756) σε ρυθμικό πεζό λόγο έως το Έπος του θανάτου του Άβελ (1758) και τα άλλα έργα του, βουκολικής έμπνευσης, το θέμα του παρέμενε πάντα το ίδιο (όπως το εκθέτει στον πρόλογο των Ειδυλλίων): η φύση που μένει αδιάφθορη από τα κακά της νεότερης ανθρώπινης κοινωνίας, η οποία διαρκώς απαρνείται την απλότητα με την οποία ζούσε κατά την ευτυχισμένη εποχή. Ο Γ., παράλληλα με το συγγραφικό του έργο, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, και ειδικότερα με την τοπιογραφία.